–Ու՞ր
–Ծխելու,–ասեցի եւ շարժվեցի դեպի դուրս, շարունակելով զգուշացրի–Էս ինչ ցուրտա, շոր հագիր չմրսես…
–Հա, սպասի ժակետս վերցնեմ գամ։
–Ապեր, բա էն օրն ինչի չեկար թղտերիդ ետեւից, ամեն ինչ տպել էի, պատրաստել…
–Հակ ջան կներես, չստացվեց, էդ օրն ինչ փորձանք ասես որ չեկավ գլխիս…
–Ի՞նչ էր եղել որ։
–Դե եսիմ, գործերով էլի… Բիլերը լցվել են գլխիս… էս Մերսեդեսի վարձն էլ չեմ կարում տամ…
–Հա՜, պարզա ապեր. դե երբ ուզես արի, թղտերը պատրաստ են, վերցրու…
–Մերսի ցավդ տանեմ…
–Հարց չկա ապեր…
Մեկել հանկարծ տան ներսից լսվեցին կանացի ճիչեր, կարծես թե ուրախ… Այդքան էլ ուշադիր չէի։
Հակո՞բ,–ներսից կանչեցին,– ուրես այ տղա, արի ներս, նոր տարին եկավ։
–Ո՞նց թե եկավ։ Ես էստեղ արդեն մի քանի րոպե կանգնած եմ, ու նոր եկող կամ գնացող չեմ տեսել։ Էդ ո՞ր կողմով ա եկել, որ չեմ տեսել…
–Լավ դե, արի ներս, շամպայն խմենք…
–Բա էդ թթվաջուրը խմելու բան ա՞,–խնդալով մտա ներս, եւ նոր տարին, արդեն ներսից, դիմավորեց ինձ։
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.