Սերը՝ նման ծառին

Սերը նման է ծառին,ճյուղը կտրելուց նորն է գալիս,

աճում, ծիլ է տալիս,

տերևները թափվում,

լռությունն է տիրում սրտին։

Նոր կյանք առնում,

սերը իմ լուռ,

նոր ծիլեր տալիս,

ճյուղերը ծաղկում,

տերևները շնչում-

արտաշնչում կյանք։

Սեղմում են վատն ու չարին։

Լսու՞մ ես։ Դա սերն է իմ։

Նման այն ծառին,

որը խշշում էր ծննունդիս պահին։
նվիրում եմ մորս։
Հակոբ Գևորգյան

Նոյեմբեր 16, 2015թ