Նախանձ Չինաստանի հանդե՞պ. հոգ չէ, Նավթի հոտը կանտեսի նախանձն ու ազգերի ինքնությունը

Կարդում էի Թայմ պարբերականի Հունվար 22ի համարը, որտեղ ամենա սկզբից խոսվում է Չինաստանի աճող տնտեսության եւ ԱՄՆի թուլացնող արտաքին քաղաքականության հետեւանքով տուժող Ամերիկյան տնտեսության մասին։ Երկուսն էլ մտահոգիչ փաստեր են Ամերիկյան ժողովրդի համար, որոնք երկարատեւ եւ ապարդյուն Իրաքյան պատերազմի հետեւանքով կարծես թե կորցրել են իրենց Ամերիկյան Երազանքն ու ապրում են սննկացած հաշիվներով, որոնց հետզհետե աճող պարտքերն արդեն մտահոգեցնում են հենց նույն պարտքատերերին։

Ինչ անել, մտածեց Վիվիան Վալտն ու եկավ հետեւյալ եզրակացության. Ամերիկացիներին ներկայացնել հույսեր ներշնչող, բայց միարժամանակ ստերի վրա հիմնված մի պատմություն, որի առաջին մի քանի տողերը շատ հմայիչ են եւ բավականին էլ լավատեսություն են ներկայացնում սննկացած վիճակում գտնվող Ամերիկյան տնտեսությանը։

Հոդվածում ասվում է, թե նախկին սովետական տիրապետության տակ ապրած Ադրբեջանցիներ, բավականին լավատեսորեն են տրամադրված Ամերիկա–Անգլիական ԲՓ (նախկին Բրիթիշ Փեթրոլեում, հիմա Բիյոնդ Փեթրոլեում) նավթային կազմակերպության ներդրմանը, այն է՝ Բաքու–Թբիլիսի–Ջեյհան նավթամուղը, որն արդեն սկսել է նավթին ծարավ Արեւմուտքին սպասարկել նավթով եւ գազով, միաժամանակ Ռուսաստանի Դաշնությանը, Իրանին եւ Սաուդյան Արաբիային դուրս հանելով շուկայից։ Հիմնվելով վերը նշված փաստերին, Վ. Վալտը փորձում է ներկայացնել Արդբեջանի ներկա քաղաքական իրավիճակը, որն Ամերիկյան ժողովրդի ուշադրության կարիքն ունի, թե՛ Հայաստանի Հանրապետության այսպես կոչված Լեռնային Ղարաբաղի բռնազավթման հարցում, որն ինչ–որ չափով վտանգ է ներկայացնում նավթամուղի ապահով գործածմանը, թե՛ Վրաց–Օսետական հակասություններին, որոնք եւս վտանգ են ներկայացնում նավթամուղին, եւ վերջապես Ադրբեջանի միատերական եւ ոչ դեմոկրատիկ ներքին խաղաքականությանը։

Հետաքրքիր է արդյոք, Վ. Վալտը լինելով լրագրող, տեղյակ է արդյոք մեծ ընկերությունների քաղաքականությանը, օրինակ վերջի մի քանի տարիներում փքված կազմակերպությունների սննկացումը, որի հետեւանքով շահերի արհեստական բարձրացման պատճառով հարստացած կազմակերպության տերերից շատերին դատարանը մեղավոր ճանաչելով բանտարեկցին մինչ կյանքի վեջ դատավճռով։ Տեղյակ կլինի, քանզի շատ է խոսում շահերից, բայց արդյո՞ք չի ամաչում, որ հանուն խոշոր կազմակերպությունների օգտին գրելով մնամ փջություններ նա Ամերիկյան ժողովրդի ենթագիտակցության մեջ է տեղադրում ազգհալածություն որոշ ազգերի հանդեպ։ Կարծում եմ ամոթ չունի, ինչպես բազմաթիվ լրագորղներ, որոնք իրենց Չորորդ իշխանություն կոչելով փորձում են արդեն Առաջին իշխանությանը ստրկացած ժողովրդին ահաբեկել իրենց ստերով։ Ամոթ Timeին, որն ունենալով մի քանի տասնամյակների պատմություն դեռ համարվում է գնման ենթակա գործիք։

Timeի հոդվածը կարող եք գնել իրենց կայքից (http://www.time.com/)։ Նույն հոդվածի տեղադրված է իմ կայքի հետեւյալ հասցեում ՝ http://gevorgian.com/hakob/proof/Time-January-22-2007/

In accordance with Title 17 U.S.C. Section 107, any copyrighted work in this website is archived here under fair use without profit or payment to those who have expressed a prior interest in reviewing the included information for personal use, non-profit research and educational purposes only.

Ref. http://www.law.cornell.edu/uscode/html/uscode17/usc_sec_17_00000107—-000-.html