Մարինե Պետրոսյանին Կլրտեցի

Էսօր մտա Լույս Աշխարհ կայքը, մեկ էլ տեսնեմ մի հոդված են տեղադրել, որի հեղինակն է Մարինե Պետրոսյանը: Ու, քանի որ գիտեմ նրան, մի երկու խոսքով էլ ես իմ ուղղությունը տվեցի Լույս Աշխարհի անստվեր քուչեքի քարին տիտիկ արած տղեքին:

Ինձ բախտ է վիճակվել կարճ զրույց ունենալ այս դաշտանազուրկ ղզողլանի հետ. նա անընդհանտ «աշխատանք» է տանում այսպես ասած` «հայկա-սորոսական շոուբիզնեսում», մուլտֆիլմերի միջոցով ներկայացնել հայության արտագաղթը:

Երբ ես նրան ասացի, որ սփյուռքից եմ, ու իմ ընտանիքս ավելի կարեւոր է քան թե արտագաղթի «վայ-վույը», նա պատասխանեց մոտավորապես այսպես,–սփյուռքից այսքան ժամանակ այսքան ապուշ արտահայտություն չէի լսել:

Այսինքն, սրա վեջը չէ սփյուռքահայության կարծիքը: Իսկ իմ ունեցած տվյալներով, միայն սփյուռքահայության մի մասն է, որը կփրկի Հայաստանը:

Ես հիմա դանդաղկոտ կրիաի պես եմ ու չեմ տեղավորվում ժամանակի մեջ, որպեսզի գրի առնեմ Հայաստանի Փրկարար մարդկանց մասին, սակայն նեղացկոտ էլ չեմ, որ դռան ետեւից երեբեւէ հուզվեմ ու ընդիմանամ գաղափարի իրականացմանը:

Հայաստանը, չսիրելի մարինե, նախ եւ առաջ իմ Հայրենիքն է. հետո քո նման ագառկեքի կայարանը:

Հակոբ Գեւորգյան
gevorgian.com/hakob/