Մի կրոնական թեմայի հետքերով

Իմ կարծիքը, որպես հասարակ հյուսնի, այսօրվա Հայ մարդու հայեցողության հանդեպ, այն է` Հայ Քրիստոնեական եկեղեցուն, եւ՛ թե եկեղեցականներին թերագնահատելը, առաջացել է իրենց իսկ ձախողմամբ իրենց իղձերին չհասած մարդկանց նեղված արտահայտումներից:

Իմ պատկերացմամբ, եթե չլիներ եկեղեցին` թե հայկական, թե կաթոլիկ, Բախի երաժշտություն չէր լինի. Երգեհոն չէր լինի… Պետք չէ անօգուտ համարել Քրիստոնեությունը:

Միգուցե այն Հայից խլել է մի ամբողջ գաղտնագիտություն. խլել է մի ամբողջ հազարամյակ ապրած կյանք` տիրոջ եւ տիրակալին վայել: Մեր թագավորների նստավայրերն է վերացրել, ու այսօր մենք չունենք ոչ մի փոշի նրանց վառված աճյուններից: Բայց դե արի ու տես թե ինչպես պատմությունը` ինչպես Լուսավորիչ Գրիրգորն է «փոխել», այդքան հեշտ ու հանգիստ փոխել չի լինում:

Այսօր մի նորույթ է թափառում ապրող Հայ եւ ոչ Հայ մարդկանց շրջաններում: Դա այն մահացած զինվորի գերեզմանն է, որով «փաստում» են, թե Հայաստանում եղել են գերեզմաններ դեռ մեր թվարկությունից առաջ 25¬րդ դարում: Այդ գերեզմանի առկայության մասին կարող եք կարդալ գնալով http://www.yerevanreport.com/35361/armenian-epic-heros-grave-oldest-horse-burial-place-found-republic-armenia/ : Այդ դեպքում, ու՞ր են մեր թագավորների գերեզմանները:

Վերոհիշյալը թողնելով պատմագետների ու հնեաբանների արդար գործին, վերադառնանք արդի թեմային` փորձենք պատմությունը փոխել Լուսավորիչ Գրիգորի ոճով, այն է կրոնաորսով, որից էլ կհասկանանք լոկ մեկ բան. ոչինչ էլ հավերժ չէ: