Մոնթեբելո, Քալիֆորնիա

Այսօր առավոտյան գնացել էինք Մոնթեբելո, որտեղ գտնվում է Հայոց Եղեռնի հիշատակներին նվիրված հուշարձանը։ Միգուցե դեռ վաղ էր, բայց այդքան էլ մարդ չկար հուշարձանի մոտ։

Ինչեւէ, հանդիպեցինք մի տարեց կնոջ, որի անունն էր Էլիզավետ Ջիլյան, որն էլ շատ վրդոհված էր, որ առ այսօր հայոց ցեղասպանության հարցը անընդհատ առհամարվում է, թե՛ ամերիկյան կառավարության կողմից, եւ թե Տեր Աստծուց։ Ես էլ նրան հանգստացնելու համար ասացի, որ մենք, երիտասարդներս պիտի հասկացնենք նրանց եւ հաղթենք շուն թուրքին։ Նա էլ ասաց, էհ՜ ես միգուցե չտեսնեմ հայրենիքս, բայց գոնե դուք տեսեք։ Թէեւ իմ հայրենիքը ներկայիս Հայաստանի Հանրապետությունն է, բայց նրանը պապենական Հայքը, որն այսօր շուն թուրքին է։

Մի խումբ երիտասարդներ, որոնք ներկայացնում էին «Էլ Երբեք» (Never Again Campaign) կազմակերպությունը, երկու դոլար նվիրատվության դեպքում տալիս էին սեւ եւ կարմիր գույնի թեւնոցներ, որոնց վրա գրված էր (NEVER AGAIN – www.never-again.com). ասեմ որ հենց հիմա այն իմ ձեռքին է։ Նրանք նաեւ ժողովրդին տեղեկացնում էին թրքական անորակ ապրանքները եւ խորհուրդ տալիս չգնել այն։ Կարծում եմ լավ բոյկոտելու միջոց է, քանզի գնելով Թուրքիայի արտադրանքները մենք նպաստում են նրանց, հայոց ցեղասպանությունը հերքելու գործում։ Ինչեւէ, մանրամասն տեղեկությունների համար գնացեք այստեղ, կամ ապրանք գնելիս տեսեք ապրանքանիշի առաջին թվերը, եթե դրանք սկսում են 869 թվերով, կամ տեսեք Made in Turkey կամ Product of Turkey նախադասությունները, մի գնեք. փոխարենը գնեք Հայաստանի Հանրապետության ապրանքները։