Month: January 2008

Տեր Աստված, այս ինչ փորձանքի մեջ ընկանք մենք: Երբեմն հարցնում եմ խղճիս մեջ ապրող Աստծուն եւ հասկանում, որ գոնե ես կյանքիս նայում եմ բեմի վերեւից, խմբավարի դեմ դիմաց, առանց ջութակի կամ շեփորի, այլ պարզապես` երգեհոնի սրինգին նստած: Նայում եմ մարդկանց շարքերին՝ կարգավորված. կեսն արդեն քնա՜ծ, մնացածն էլ ձանձրույթից հարբած մի կողմ քաշված ու նեղված վիճակում…

–ինը, ինսուն ինը,–ասաց դրամապահն ու լայն ժպտալով նայեց դեմքիս, կարծես թե վաղեմի ծանոթներ, որոնք բախտի բերմամբ հայտնվելով օտարության մեջ վերջապես գտել էին իրար։ –խնդրեմ–ասելով գրպանիցս հանեցի քսան դոլար եւ հանձնեցի իրեն։ –Ի՞նչ տեսակի մանրուք եք ուզում,–հարցն ուղելով արդեն տխրած դեմքով շարունակեց,–թաքանոց, թե՞ հինգ դոլարանոց։ –Տաս դոլարանոց,–ասացի ես։ Զարմացած դեմքով մի պահ նայեց ինձ եւ դրամարկղից…

–Ու՞ր –Ծխելու,–ասեցի եւ շարժվեցի դեպի դուրս, շարունակելով զգուշացրի–Էս ինչ ցուրտա, շոր հագիր չմրսես… –Հա, սպասի ժակետս վերցնեմ գամ։ –Ապեր, բա էն օրն ինչի չեկար թղտերիդ ետեւից, ամեն ինչ տպել էի, պատրաստել… –Հակ ջան կներես, չստացվեց, էդ օրն ինչ փորձանք ասես որ չեկավ գլխիս… –Ի՞նչ էր եղել որ։ –Դե եսիմ, գործերով էլի… Բիլերը լցվել են գլխիս……